Pomoc na ratowanie – publiczne wsparcie przedsiębiorców w kryzysowej sytuacji

12 sie Pomoc na ratowanie – publiczne wsparcie przedsiębiorców w kryzysowej sytuacji

W dniu 11 sierpnia 2020 r. weszła w życie ustawa o udzielaniu pomocy publicznej w celu ratowania lub restrukturyzacji przedsiębiorców.

Powyższa ustawa stanowi, pokłosie Polityki Nowej Szansy, a więc programu nagłaśnianego przez Ministerstwo Rozwoju.

Polityka Nowej Szansy, za przedmiot obrała przedsiębiorstwa będące w kryzysowej sytuacji, które nie są w stanie poradzić sobie bez zewnętrznego wsparcia. Program ma celu udzielenie pomocy publicznej mikro, małym i średnim przedsiębiorcom, które jak stanowi przepis art. 4 ww. ustawy, dzięki zewnętrznemu wsparciu ,,przezwyciężą niedoskonałości rynku oraz trudności społeczne”.

Beneficjentami ustawowej pomocy są przedsiębiorcy w rozumieniu przepisu art. 140 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 maja 2015 r. – Prawo restrukturyzacyjne (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 814 z późn. zm.), a więc mali, średni i duzi przedsiębiorcy, którzy m.in. występują w danym sektorze gospodarczym w okresie co najmniej trzech lat przed złożeniem wniosku restrukturyzacyjnego.

Pomoc na ratowanie

Jedną z form pomocy przedsiębiorcy sankcjonowaną ustawą jest tzw. pomoc na ratowanie uregulowana w przepisie art. 15 ustawy. Pomoc przysługuje podmiotowi, który znajduje się w trudnej sytuacji ekonomicznej i ma wesprzeć go do czasu opracowania planu restrukturyzacji bądź likwidacji działalności gospodarczej.

Pomoc udzielana jest w formie pożyczki. Stopa jej oprocentowania jest nie mniejsza niż wysokość stopy bazowej opublikowanej przez Komisję Europejską na jej stronie internetowej, obowiązującej w dniu udzielenia pożyczki, powiększonej o 4 punkty procentowe.

Udzielenie wsparcia może zostać uzależnione od ustanowienia zabezpieczenia na rzecz ministra właściwego do spraw gospodarki. Przedmiotowe zabezpieczenie może przybrać formę:

1. hipoteki,

2. zastawu cywilnego lub rejestrowego,

3. cesji wierzytelności,

4. oświadczenia się o poddaniu egzekucji wprost.

Zgodnie z przepisem art. 17 omawianej ustawy maksymalna wysokość pomocy na ratowanie jest ograniczona do kwoty niezbędnej do utrzymania działalności operacyjnej, w rozumieniu art. 48b ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, przez przedsiębiorcę znajdującego się w trudnej sytuacji ekonomicznej, w okresie, na który pomoc została udzielona, jednak nie dłuższym niż 6 miesięcy.

Przedsiębiorcy, wobec którego wydano decyzję o nieuwzględnieniu wniosku o pomoc na ratowanie, przysługuje wniosek o ponowne jego rozpatrzenie ( w przypadku wydania tej decyzji przez ministra właściwego do spraw gospodarki), bądź odwołanie do ministra właściwego do spraw gospodarki (w przypadku wydania tej decyzji przez Agencję Rozwoju Przemysłu).

Przedsiębiorca, któremu udzielono pomocy, jest zobowiązany do wykorzystania pożyczki zgodnie z jej przeznaczeniem. Skorzystanie ze wsparcia związane jest również z poddaniem się kontroli przez ministra właściwego do spraw gospodarki bądź ARP. Ponadto, przedsiębiorca zobowiązany jest do spłaty udzielonej pożyczki w terminie wynikającym z decyzji o jej przyznaniu. W przypadku nie spłacenia pożyczki, ta zostanie wyegzekwowana w oparciu o przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.