Przemoc domowa,a obowiązek izolacji w związku z COVID-19

14 kw. Przemoc domowa,a obowiązek izolacji w związku z COVID-19

Przepis art. 11 a ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie umożliwia, sądom w postępowaniu cywilnym, zobowiązanie osoby stosującej przemoc wobec bliskich do opuszczenia wspólnie z nimi zajmowanego miejsca zamieszkania.

Do opuszczenia mieszkania może zostać zobowiązany:

• małżonek, wstępny, zstępny, rodzeństwo, powinowaty w tej samej linii lub stopniu, osoba pozostająca w stosunku przysposobienia oraz jej małżonek, a także osoba pozostająca we wspólnym pożyciu

jeżeli

• dopuszcza się wobec rodziny, z którą mieszka, przemocy nie tylko fizycznej, ale i werbalnej bądź grozi bliskim wzbudzając w nich niepokój o swoje zdrowie i życie. Każde umyślne działanie nawet jednorazowe, które narusza godność, nietykalność cielesną, wolność seksualną, naraża na niebezpieczeństwo utraty zdrowia lub życia, uzasadnia zobowiązanie agresora do opuszczenia wspólnie zajmowanego z bliskimi miejsca zamieszkania.

Co ważne, zobowiązany do opuszczenia mieszkania może zostać nie tylko członek rodziny, ale i partner bądź partnerka, z którym wnioskodawca prowadził wspólnie gospodarstwo domowe.

Kto może złożyć wniosek?

Z wnioskiem do sądu może wystąpić każda osoba, która została dotknięta przemocą w rodzinie. Wniosek złożony przez świadka sytuacji wzbudzających niepokój o bezpieczeństwo, zdrowie i życie bliskich zostanie oddalony, gdyż będzie obarczony brakiem formalnym w postaci braku legitymacji procesowej.

Sąd rozpozna wniosek niezależnie od tego czy sprawcy przemocy można zarzucić popełnienia przestępstwa

Powyższe oznacza, że Sąd może zobowiązać agresora do opuszczenia miejsca zamieszkania, które zajmuje z rodziną, nawet wtedy, gdy wobec niego nie jest prowadzone postępowanie w sprawie o popełnienie takiego przestępstwa.

Rozprawa z wniosku powinna odbyć się w terminie miesiąca od jego wpływu, a postanowienie wydane w sprawie staje się wykonalne z chwilą jego ogłoszenia. Rozwiązanie to ma sprzyjać możliwie szybkiemu odizolowaniu sprawcy od dotkniętych przemocą bliskich.

Powyższe rozwiązanie stanowi wdrożenie do wewnętrznego systemu prawnego mechanizmów przeciwdziałania przemocy domowej z aktów prawa międzynarodowego w tym z ratyfikowanych przez Polskę umów, w szczególności Konwencji Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej.

Przemoc a izolacja w związku z epidemią

W obowiązującej sytuacji zagrożenia epidemicznego została ograniczona swoboda przemieszczania się. Opuszczenie domu uzasadniona przede wszystkim konieczność załatwienia sprawy niezbędnej do życia codziennego (w tym zakresie, odsyłamy do artykułu na blogu : http://www.kww.pl/przestrzegajmy-ograniczen-zwiazanych-z-wprowadzonym-stanem-zagrozenia-epidemicznego/). Co więcej, dzieci do 18 roku życia zostały pozbawione możliwości opuszczenia domu bez opieki osoby dorosłej.

Powyższe rozwiązania spotykały się z krytyką środowisk przeciwdziałających przemocy w rodzinie, które alarmują, iż obecnie dzieci, będące ofiarami, zostały pozostawione bez możliwości poszukiwania pomocy.

Nadmienić należy, iż osoby dotknięte przemocą domową mogą wystąpić na drogę w/w postępowania, ponadto, mimo epidemii, stosowana jest procedura Niebieskiej Karty, a pracownicy socjalni interweniują w związku z doniesieniami o podejrzeniu stosowania przemocy w rodzinie.